Het is een leeg, wit vel zonder het papier, een pasgelapt raam met uitzicht op een blinde muur. Het is een imploderen van in zichzelf gekeerde, gestolde concentratie. Het is het statische besef dat de tijd stilstaat, het gevoel in een foto te zijn vastgelegd. Het is een geluidloos, bewegingloos stationair draaiende motor onderweg naar jezelf, hier, in het heden.
Het is het moment dat je niet op een naam kunt komen, een nies die niet komt, een eeuwige val, een oneindig vertraagde landing in een waterbed. Het is de inertie, het ingesneeuwd zijn, het is scheel kijken met een prop in je mond.
Het is het uitzicht vanaf de bodem van het bad, door het wateroppervlak, op het beregende dakraam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten