Heren. [10]

"Kijk," zei de afvallige legerleider, "jij bent een ander type dan ik. Jij hebt je eigen wereld."
Ze zaten aan de keukentafel met de laptop binnen handbereik. De filosoof deed of hij typte, want dan kon hij beter praten. Hij keek de ander vluchtig aan.
"Ik luister."

De legerleider opende z'n mond en bracht beide handen omhoog met de handpalmen naar boven gericht. Hij zuchtte, liet ze weer zakken en keek uit het raam, waar de avond alweer gevallen was. "Jij kunt schrijven. Je doet dat graag, de wereld beschrijven zoals jij hem ziet." De filosoof rammelde erop los.
"Als ik schrijf, komt er alleen maar ambtelijke taal uit."
"Jij bent een generaal. Van jou wordt een formele stijl verwacht."
De legerleider legde een pakje sigaretten op de rand van de tafel, sloeg het omhoog met de rug van zijn hand en ving het na een salto op.
"Generaal b.d.," zei hij.

De deur knerpte. Martha kwam binnen. De legerleider stond op.
"Martha."
"Hallo, Arthur."
Hij pakte haar hand, bracht die omhoog en leidde haar naar de bank achter de tafel in de oude keuken, alsof ze gedanst hadden. Ze kreeg er een kleur van.
"Dag, mam." De filosoof tikte door zonder op te kijken.

"Jongens, ik ben nog steeds mijn sleutels kwijt. Heeft een van jullie ze niet? Ik heb overal gekeken."
Ze keken elkaar aan. De legerleider klopte werktuiglijk op zijn borst en broekzakken. De filosoof typte door.
"Wat wil je drinken, Martha?"
"Een sherrytje."
Hij stond op, schonk een glas in en zette het voor haar neer.
"Ik hoop dat jullie voor me zorgen als ik het niet meer kan."
De filosoof keek op, eerst naar haar, toen naar zijn vriend, die een sigaret opstak. Die keek terug, blies uit, knikte en zei: "Bier?"

"Ze takelt af," zei de filosoof even later. Het glas sherry stond er nog, onaangeroerd.
De legerleider had zijn voeten op de keukentafel gelegd. Bregje stond tegen de vensterbank geleund met een flesje bier naast zich.
"Heb je die sleutel nog voor me gekopieerd?" vroeg ze.
De filosoof stond op en woelde in beide zakken. Hij haalde twee sleutelbossen tevoorschijn en legde ze op tafel, gevolgd door een elastiekje, een tandenstoker, een propje zilverpapier en een puntgave, nieuwe sleutel.