Tips voor een betere nachtrust [2].

Iedereen kent het, je droomt iets heel leuks en beseft opeens vaag dat je aan het dromen bent, en dat je het straks niet mee kunt nemen naar de echte wereld. Als kind was ik ervan overtuigd dat er een manier moest zijn om dat uit het zand opgegraven oude blik vol dropsleutels nog steeds aan mijn borst geklemd te hebben als ik straks de deken op m'n benen voelde liggen en het kussen onder m'n hoofd. De grens tussen waken en slapen heeft iets magisch. Zo wilde ik al even graag bewust het moment bijwonen dat ik 's avonds insliep, maar het eigene eraan is juist dat je je daar nooit bewust van bent. Toch kun je een eind komen.

Nadat je je gezicht en hersenen hebt ontspannen, concentreer je je op je ademhaling. Door je manier van ademhalen kun je een heel eind afdalen naar een toestand waarin je je nauwelijks nog bewust bent van jezelf of je omgeving, alsof je op het strand ligt en het zeewater langs je hoofd en schouders spoelt.

Het is zaak om al voor het inslapen een slapend adempatroon aan te nemen.
Bedenk hoe iemand ademt in z'n slaap; hij ademt langzaam en oppervlakkig in, en al snel weer uit, in één korte zucht. Eigenlijk laat je je borstkas gewoon zakken door de zwaartekracht.
Je kunt dit met enige oefening bereiken door niet meer bewust adem te halen maar het over te laten aan je lichaam. Adem uit en wacht een of twee tellen. Op een gegeven moment komt je borst vanzelf omhoog. Adem niet te diep in en eerder uit dan je normaal zou doen, met een korte zucht. Dan wacht je met inademen tot je reflex het overneemt.

Wie dit lastig vindt, is nog te bewust bezig met ademhalen. Je kunt afleiding zoeken door je voor te stellen dat er iemand vlak bij je toekijkt, en dat je diegene ervan wilt overtuigen dat je slaapt. Doe dat door je gezicht zo goed mogelijk te ontspannen en heel rustig te ademen. Vooral de lange tussenpozen en het zuchtende uitademen komen overtuigend over. Wie nog ingespannen ligt na te denken, ademt zwaarder en sneller.

Sommige mensen zullen merken dat het naderen van de slaap zowaar wat beangstigend is. Verzet je niet, maar luister naar je eigen ademhaling om jezelf af te leiden. Ontspan nogmaals de hersenen; zo ban je alle gedachten uit. Als dit niet lukt, kies dan voor een compromis: beelden mogen binnenkomen, maar ga niet formuleren.

Laat je tong slap tegen je voortanden rusten, ontspan voorhoofd en oogleden, laat je ogen naar onderen zakken. Voel ze naar het middelpunt van je hoofd trekken.
Als je hier pas mee begint, let dan op dat je de ademhaling volkomen aan je lichaam overlaat en probeer op te gaan in de cadans. Na verloop van tijd bereik je vanzelf het moment dat je van niets meer weet.

Later meer over aan niets denken en mediteren, en over de valkuilen van het gesproken woord.